قضایا یا کلی هستند و یا جزیی قضایای کلی وجود خارجی ندارند و وجودشان صرفا ذهنی است مانند مفهوم خانواده و پر واضح است خانواده صرفا به نسبت بین چند نفر گفته میشود و یک مفهوم ذهنی است و خودش وجودی خارجی ندارد.بلکه افرادی وجود دارند که نسبتی بینشان برقرار است و به آن نسبت خانواده گفته میشود نه به یک فرد خاص !. خدا یک مفهوم کلی و یا یک نسبت نیست بلکه خدا یک شخص است . الهيدانان مسيحي پدر را خدايي شخص‌وار مي‌دانند. آنان از ديرباز دربارة خدا از تعابير كاملاً شخصي استفاده مي‌كردند و خصايصي شخصی چون محبت و اراده به خدا نسبت میدهند. و از طرفی خدا واحد و بسیط است و خداوند نميتواند موجودي مرکب باشد زیرا مرکب برای وجود داشتن به اجزا خود نیاز دارد و اگر اجزاي مرکب را از آن بگيريم ديگر مرکب وجود نخواهد داشت مثلا يک ميز نياز به پايه و صفحه دارد و اگر پايه را از ميز بگيريم ديگر ميز نيست. و بديهي است که هيچ نوع نيازي در وجود خداوند راه ندارد. زيرا خدا بي نياز مطلق است و خداي نيازمند خدا نيست و اين امر، به معناى نفى ترکيب از خداوند است؛ زيرا موجود مرکب، به اجزاى خود محتاج است از آنرو که بنابراين با نفي نياز از خداوند متعال، توحيد ذاتى به معناى بساطت واجب تعالى اثبات مي شود. اضافه بر اين كه اجزاء وقتي اجزاء مي شوند كه حد و حدود خاصي داشته باشند، و موجودي كه مركب از تعدادي جز محدود است محدود خواهد بود، محدود نيز ضعيف بوده و نمي تواند خدا باشد.

تثلیث گرایان معتقدند خدا یک شخص است و در عین حال سه شخص است و هر شخص به تنهایی یک خدای کامل است نه بخشی از خدا .حال باید پرسید: چگونه ميتوان امر يگانهاي را در همان حال كه يكي است، سه تا دانست و يا در همان حال كه سه تا است، يكي پنداشت. در قواعد ریاضی ميخوانيم که حاصل جمع 1+1+1 برابر با 3 است؛ اما در تثليث گفته ميشود: 1+1+1=1. به عبارت دیگر تثلیث گرایان معتقدند خداوند یک شخص است و در عین حال معتقدند خداوند سه شخص است